Trail running in Madeira, part 1
Het is precies een week geleden dat ik op Madeira aankwam. Mijn eerste indrukken tot nu toe? Prachtig eiland, een beetje Jurassic Parc stijl.
Ik ben hier echter niet alleen om van het landschap te genieten, maar ook om wat extra trail running ervaring op te doen en op 22 oktober ga ik hier ook een ultra trail lopen. Om eerlijk te zijn hoopte ik dat ik daar nu meer vertrouwen in zou hebben… laat me je vertellen waarom.
Jurassic parc vibes
De eerste gedachte die ik had over dit eiland toen we naar onze Airbnb reden, was hoeveel het me deed denken aan de films van Jurassic Parc. Hoe meer paden we ontdekten, hoe duidelijker dit werd.
Voor natuurliefhebbers is dit eiland een niet te missen bestemming. Overal om je heen zijn bergen (als je ze door de wolken heen kunt zien), weelderige natuur en indrukwekkende uitkijkpunten.
Wat ik ook zo heerlijk vind aan dit eiland is de rust die het me geeft. Ik kom uit Barcelona, een toeristische hotspot, dus een verblijf op een plek als deze waar de meeste mensen hun eigen groenten verbouwen en waar de grootste stad van het eiland even groot is als mijn woonplaats, is als een droom. Of tenminste voor mij☺️
(ultra) Trail training
Zoals ik al eerder zei, hoopte ik dat ik meer vertrouwen zou hebben in mijn komende ultra, nadat ik de paden hier al een week had uitgeprobeerd. Hoewel ik niet echt mag klagen na een trainingsweek van +/- 100K, gingen sommige trainingen niet zo goed als ik had gehoopt (let wel: ik zeg niet dat ik er niet van genoten heb )
Onze eerste trail ging echt goed. Comfortabel tempo en achteraf voelde ik me niet eens licht vermoeid. Onze tweede route was echter een heel ander verhaal.
We gingen naar Pico Ruivo (mooie plek, maar ga vroeg om de toeristengroepen te vermijden) dus we begonnen al op ongeveer 1400 boven zeeniveau. Ik besefte het pas toen mijn vader me vertelde dat de training daardoor waarschijnlijk veel uitdagender aanvoelde (Hoe hoger je boven de zeespiegel loopt, hoe moeilijker het is om op hoge intensiteit te trainen omdat er minder zuurstof beschikbaar is. Daarom doen atleten hoogtestages om hun rode bloedvaten te vergroten, maar daarover een andere keer meer).
Op donderdag hadden we een broodnodige rustdag en op vrijdag gingen we weer op pad, dit keer in Boaventura. De eerste 8K gingen geweldig en ook een heel mooi pad naast levada’s en tecnische beklimmingen/afdalingen maar in prachtige landschappen. Echter, het tweede deel, de route was gewoon “zoek het pad zelf”. We moesten ons door veel vegetatie heen worstelen en ik denk dat mijn lichaam er een soort allergische reactie op kreeg en het plezier was weg. Na 19K en ‘slechts’ 900 D+ waren we eindelijk terug bij het begin en ik heb me nog nooit zo vies gevoeld.
Zaterdag hebben we een mooie wandeling gemaakt om het schiereiland wat meer te ontdekken en om ons klaar te maken voor zondag, onze lange loop.
Zondag lange duurloop
Mag ik beginnen met te zeggen dat deze route gewoon WOW was?!
De eerste klim was zwaar, maar eenmaal gedaan was ook het ‘zwaarste’ deel achter de rug. 7K en 800 D+ merk je echt wel haha. Na dit deel werden we echter beloond met een mooi vlak pad naast een andere mooie levada.
Mijn vader besloot een kleine binnenweg te nemen en ik bleef klimmen tot ik letterlijk in de wolken liep.
Na deze klim kon de pret beginnen. Downhills zijn mijn zwakte, maar vandaag vloog ik gewoon. Ik haalde mijn vader weer in en samen maakten we onze lange duurloop van 32K af (we misten een stuk in onze afdaling, oeps).
Na deze training voel ik me super zelfverzekerd voor mijn ultra. Het zal moeilijk worden, maar goede dingen komen nooit gemakkelijk.
Als u ook tips heeft voor Madeira, aarzel dan niet om mij te bereiken. Zou het zeer op prijs stellen xxx